Hei hei allemaal!
(Voor de foto's check het einde! Zeker waard :)
Allereerst gelukkig 2021, dat het maar beter dan 2020 mag worden! Het is inmiddels 5 januari en omdat ik in de bus toch niks beters te doen heb, ga ik maar even het blog schrijven. Sinds afgelopen zomer heb ik niet zo veel van me laten horen, en dat komt voornamelijk omdat school erg druk was. Alle deadlines zijn gehaald en de cijfers zijn binnen, maar het blog werd even niet geschreven. Daarom blik ik de komende weken in mijn blogs terug op afgelopen term en ga ik mijn hele quarantaine vastleggen (tja ik moet toch wat).
Dusss back to 5 Oktober!
Het avontuur begon toen ik samen met 2 Denen en een Fin (jaja Nordic cultuur weer!) op de voorkant van de boot zat, haren erg in de wind, Titanic nadoent en zo snel gaand dat de tranen me in mijn ogen sprongen. Niet per se omdat het zo mooi was, al had het wel gekund omdat de natuur daar nog zo onaantastbaar gebleven was en er regelmatig een zeehond voorbij zwom. Het eiland Buskoy zit namelijk echt in the middle of nowhere. En dan denk je middle of nowhere, dat kan toch niet na Flekke? Nou, het is mogelijk in Noorwegen! Het eiland telde een totaal van 8 (!) inwoners maar er waren meer huizen die allemaal alleen in de vakanties bewoond waren.
Op dit kleine eiland, waar je binnen een half uur van de ene langste kant naar de andere langste kant loopt, kwamen wij heel veel plastic tegen. Wel 1500 kg, en waren we er langer geweest was het zeker weten meer geweest. We zijn namelijk niet zomaar afgereisd naar dit oord, we zijn hierheen gekomen voor onze projectweek genaamd Coastal Cleanup. Met z’n 15en hadden we de taak gekregen van de Fjordane Frilusfrad om hier zo’n coastal cleanup te gaan doen, met 5 studenten die het leidden en 10 UWC mensen om te leren en te werken. De projectweek zag er ongeveer zo uit; elke dag van 9 tot in de middag plastic oppakken en ’s avonds nabespreken. Voor het oppakken mochten we visserspakken aan, van die feloranje, en dikke laarzen en handschoenen om ons te beschermen tegen mogelijke bacteriën en scherpe dingen die van de rommel kwam. Het kwam namelijk meer dan eens voor dat we glas vonden bijvoorbeeld, wat toch best gevaarlijk is. Ook haalden we het plastic tussen de stenen weg. Dat betekende soms dat als je dan een stukje plastic wegpakt, er een oceaan aan plastic onderligt. En dan wil je natuurlijk met je wereldredders moraal al die stukjes plastic eruit halen, want alles wat je achterlaat blijft er liggen. Alleen nadat plastic met wat water dus een tijdje in zo’n gat ligt, komen daar wel rare geuren en vloeistoffen uit. Ik was daarom erg blij met mijn handschoenen 😉.
Het plastic was te vinden in de vreemdste plekken en in alle soorten en maten. Bijvoorbeeld die gaten, waar ik een olifantenspeeltje vond. Maar ik heb ook tussen wat stenen een schoen gevonden, en een groot stuk hout uit Nederland, een snoepwikkel uit China en heel veel visnetten. Visnetten is opzich best een simpel concept, alleen in de natuur zijn ze op meerdere manieren echt verwoestend. Als het net nog heel is, en het dus aanspoeld, vangt het plastic waardoor het zich daar ophoopt. Daarnaast worden deze natten door boom- en plantenwortels helemaal opgenomen in de vegetatie, waardoor het ontzettend moeilijk is om het plastic eruit te halen (ik heb er met Karoline een uur over gedaan, door eraan te trekken, te snijden en te duwen). Als de visnetten in kleinere touwtjes overboord zijn gegooid, dan breken ze heel gemakkelijk af in allemaal microplastics en kan je het onmogelijk allemaal oppakken. Dit gebeurd trouwens ook met verpakkingsplastic of van die plastic bakjes (waar ijs in zit bijvoorbeeld). Als je dan zo’n bakje ziet liggen en hem wil opruimen, valt hij gewoon in een duizend stukjes op de grond. Tuurlijk pak je dan de grootste stukjes eruit, maar het is simpelweg niet mogelijk alle mini kruimels te pakken.
Op een dag hadden we besloten om alle plastic flessen op te sparen, zodat we konden checken waar ze vandaan kwamen. Nu ben ik vergeten wat de percentages waren, maar wat ik wel bijzonder vond was dat we in 1 dag 3 volle zakken met plastic flessen hadden opgepikt! De zakken zijn by the way iets groter dan vuilniszakken. En dan hebben we het alleen over de plastic flessen, en niet eens over de dagopbrengst met al het plastic. Om dit te zien heeft me wel bewuster gemaakt van plastic flessen, waardoor ik nu dus haast nooit uit een plastic flesje drink.
Buiten al dit plastic vinden hadden we ook erg veel vrije tijd. Na het barbecueën hadden we besloten om met Karoline (Denemarken), Alejandro (Spanje), Magnus (Denemarken) en Aida (Finland) naar “het kasteel” te gaan. De andere groep was daar een nacht van tevoren geweest en het zou best tof zijn. Wij liepen daar rond de tijd van zonsondergang en het was echt een magisch moment. Samen met een leuke groep liepen we, al luisterend naar Castle on the hill van Ed Sheeran naar een uitkijktoren (wat later het “kasteel” bleek te zijn).
Uiteindelijk hebben we in deze week een poging gedaan tot de wereld te redden, maar we hebben ook een heerlijke break gehad van leraren & campus die erg nodig was! Maar buiten dat het een leuke plek was, zou ik het volledig aanraden om een keer een week plastic op te gaan pakken van vervuilde gebieden. Het opent echt je ogen!
Oja, het weekend hiervoor had ik een kayak leader course gedaan. Het was één van de laatste weken dat we nog op het water mochten (na een tijd is het te koud), alleen van de kou was niks te merken. We hebben heerlijk 2 volle dagen op het fjord en in de zee gelegen in de volle zon, terwijl we kayakken oefenden. Nu kan ik dus een beetje fatsoenlijk kayakken, maar ik kan ook mensen redden als het nodig is! Daarom mag ik nu zelf trips organiseren en anderen begeleiden op het water. Dat ga ik zeker doen in het voorjaar! Wat zo leuk is aan de kayak, is dat het zo stil is. We hebben bijvoorbeeld een echte zee arend over zien vliegen en gehoord ook, wat heel cool was. We hebben ook geiten gezien die gewoon naast het water stonden en niet schrokken ofzo. Toen we de 2e dag op zee gingen kayakken, kwamen we veel zeehonden tegen die om ons heen zwommen. Dat is opzich al leuk, alleen we zijn er ook een tegengekomen op een rots. Daar ben ik samen met 2 anderen heel stil heengepeddeld en zo hebben we op 3 meter afstand een zeehond lopen bewonderen!
Ha det bra, (heb het goed)
Dorien
