Hoi allemaal!
Welkom bij het (zeer vertraagde) blog van 23 Juni 2021. Het is inmiddels bijna 4 weken geleden sinds het vliegtuig de grond raakte op Schiphol. Mijn laatste examen was op de 13e van Mei, maar ik weet nog steeds niet of ik geslaagd ben… Dat krijg ik te horen om 15.30 op 6 Juli. Dus dat is nog even afwachten! Verder gaat het hier goed, het is best lekker om weer terug te zijn en even helemaal niks qua school te hoeven doen. Omdat ik nu best wat tijd heb, werk ik inmiddels wat avonden in de bediening, maak ik een fotoboek en schrijf ik dus nog even wat bij op dit blog. Omdat er dus bijna niks geschreven is afgelopen jaar, ga ik daar nu even een inhaalslag op maken, dus er komt nog meer (dit keer geen loze belofte).
Om maar even bij de basis te beginnen; ik moet jullie echt even vertellen over mijn kamer: FH (Finland House) 102. Dit jaar ben ik heel hecht geworden met hen, omdat we niet tussendoor hoefden te verhuizen en omdat we gewoon het hele jaar uit konden maken, maar ook omdat het allemaal erg goed klikte tussen ons. Ik werd ingedeeld samen met Ella (Verenigde Staten), waar ik vorig jaar ook al een kamer mee gedeeld heb. Dat was toen zo’n goede match, dat we gevraagd hebben of we dit jaar nog weer een kamer mochten delen; en gelukkig mocht dat! n 3 eerstejaars kamergenoten waren ook allemaal erg leuk; allereerst is er Cosima, uit Duitsland en Zwitserland, die erg kunstig en vaak erg vrolijk is. Daarnaast is er Liva, uit Letland, die vooral erg activistisch was en waar ik graag ’s avonds uren mee kon praten over van alles en nog wat (van politieke discussies tot campus roddels). Tot slot is er Lovise, uit Noorwegen, die erg goed in fotografie en techniek is en die altijd in is voor een wandeling naar Flekke, wat erg gezellig was! We hadden onszelf bestempelt als de “most gay room on campus” (de LGBTQ+ vlag hing trots in de kamer), er was altijd muziek op en er was altijd een (gezellige) rommel, met hier en daar kunstwerken. Helaas waren er op een gegeven moment wel gezondheidsproblemen (ik ga geen specifieke namen noemen wie), wat betekende dat Ella en ik als EHBO’ers erg in de weer waren in de kamer, wat op een gegeven moment best stressvol was. Gelukkig zijn we hier als kamer overheen gekomen en werden we alleen maar hechter en hechter. Op het eind van het jaar hadden we dan ook als enige kamer van campus een room hoodie bestelt, met onze namen op de rug, gewoon als herinnering aan de leuke tijd. Het afscheid van hen was dan ook één van de moeilijkste die ik gehad heb toen ik RCN verliet.
Dit jaar was het dagelijks leven iets anders dan vorig jaar. Door al de tijd die ik kwijt was aan school en de extra activiteiten, had ik haast geen tijd meer over voor sociaal zijn of voor slapen; laat staan dat er ergens vrije tijd was. Gelukkig heb ik nog wel kleine dingen tussendoor kunnen proppen om toch ook te kunnen genieten van de mensen die op RCN. Aan het begin voelde deze groep met willekeurige mensen uit alle windstreken als gewoon vakantie vrienden; nu voelt een groot deel van deze groep aan als familie. En niet per se door klassen samen te hebben, maar juist door de gesprekken in kantina, door even wandelen naar Flekke, door ’s avonds even toast te eten of pesto pasta te maken, of gewoon door samen te chillen. Het is heel bijzonder om de wereld zo aan je voeten te hebben; wat je in het nieuws leest over andere landen (coups, oorlog, protesten, pandemie, …) is niet zo abstract meer; je ziet aan je vrienden dat zij het moeilijker gaan vinden en automatisch voelt het voor mij ook echt. Daarom kan ik nu soms wat fel uit de hoek komen als het om internationale dingen gaat, maar dat is meer omdat ik weet wat voor gevolgen het heeft voor de mensen die er wonen en hoe scherp dat in contrast staat tot Nederland (of de Westerse wereld in het algemeen). Omdat ik heel graag daadwerkelijk iets aan deze problematiek wil doen ga ik politiek en economie (dubbele major) studeren in Berlijn, aan het Bard College Berlin (een liberal arts universiteit). Kom zeker een keer op bezoek als je in de buurt bent 😊
Dit was het even voor nu, maar er komt dus nog meer aan!
Ha det bra,
Dorien