Week van de Promposals

27 - 1 - 2020

Al zittende in de auto terug van het skiën schrijf ik dit blog. Het regent voor het eerst sinds tijden niet en ik heb telemark skiën geprobeerd! Ik ben niet veel beter dan de kinderen die ik normaal lesgeef, en ik geef de schuld aan de schoenen en de ski's ;). Ik heb ook meerdere malen met mijn voorhoofd in de sneeuw gelegen maar het was echt superleuk! We gingen eerst met "skins" onder onze ski's naar boven lopen, om vervolgens onze "skins" af te doen om naar beneden te gaan op erg elegante wijze ;)

Dit was ook de week van de ‘’promposals’’, dat betekent dat mensen aanzoeken naar elkaar doen voor prom (gala). Zo’n promposal kan heel romantisch zijn, maar ook best vriendschappelijk. Ik heb een vriendin tijdens Gammaldans gevraagd om naar prom te gaan, en ze zei ja! Andere aanzoeken werden bijvoorbeeld ook gedaan in de vorm van mensen die taart bakken met ‘’prom?’’ erop of mensen die tijdens een college meeting (waar de hele school, leerlingen en leraren bij zijn) mensen mee uit vragen. Het is ontzettend schattig, en ik vind het een leuke traditie.

Het is alweer een tijdje terug sinds ik voor het laatst geschreven heb, namelijk voor de winter break. De tijd is echt voorbij gevlogen, het voelt nog helemaal niet alsof Januari bijna over is en ik kan mezelf soms echt niet bijbenen. Inmiddels heb ik me voor een hele hoop nieuwe dingen opgegeven voor deze nieuwe term, dus hieronder een lijstje. Dit heb ik al een paar keer laten zien in eerdere blogs, maar omdat dit zo’n goed beeld geeft van wat ik op campus doe heb ik hem nog een keer, maar iets uitgebreider en nieuwer.

Engaging with Rocks and Snow, een activiteit waarbij we klimmen met normaal weer en skiën (zoals vandaag) met winterweer. Dit is altijd heel leuk om te doen, maar soms ook wel wat minder, zeker als er tijdens het klimmen opeens een hagelbui op je bakkes komt ;). Normaal doen we dit op de dinsdagmiddag, maar soms dan nemen we in het weekend een hele dag om te gaan klimmen/skiën. Het klimmen als lang en onhandig persoon gaat nog niet zo lekker maar dat komt hopelijk binnenkort wel.

The Knights, waarbij je leert om activiteiten te doen die voor iedereen toegankelijk zijn en om iedereen erbij te betrekken, door bijvoorbeeld te gaan hiken, zwemmen of groepsopdrachten te doen. Na elke activiteit reflecteren we op wat je persoonlijke uitdagingen zijn, en wat je gedaan hebt voor anderen. Zo heb ik laatst met zwemmen geleerd om een fatsoenlijke borstcrawl te doen (persoonlijke challenge) en met hiken ben ik meestal degene die anderen helpt en het overzicht houdt.

Theatre, we werken inmiddels naar een voorstelling toe met het thema Commedia Dell Arte, dat is een oud-Italiaans idee met vrij droge humor, een hoop gekke geluiden en wat improvisatie. Hier worden we zo vrij in gelaten, dat we de gekste scenes hebben gespeeld.

LEAF, waarbij we met z’n allen geld ophalen op een ecologische manier voor een weeshuis in Ghana. Momenteel zijn we bezig met een veiling organiseren, waar ik stroopwafels voor meegenomen heb. Binnenkort komt de Davis familie ook langs op campus, en ze komen waarschijnlijk ook een activiteit met LEAF doen. De Davis familie is een familie die jaarlijks een enorm aantal beurzen geeft aan UWC-leerlingen die naar Amerika gaan om te studeren. Best belangrijk dus, en helemaal geen druk ofzo :).

The Vagina Monologues, een ontzettend tof en powerful event met een feministisch tintje waar je over eigenlijk alles kan vertellen, zoals gender ongelijkheid, menstruatie, maagd zijn, sex hebben, orgasmes hebben, haar, verkrachting, het is echt heel breed en het kan van heel lief en zacht naar heel heftig gaan. Ik heb zelf ook wat geschreven (over hoe de maatschappij, en zeker de internationale community mensen die maagd zijn uit Westerse landen daar op bekritiseren). Dit lijkt me een heel tof evenement en als je tijd hebt - zeker even googelen en de originele Vagina Monologues kijken (is op YouTube te vinden).

The Dandelion Project, een nieuw project waar het hoofddoel van is om mentale gezondheid goed te houden en om dingen als Fear Of Missing Out, heimwee, eenzaamheid, stress, etc. te verhelpen door regelmatig activiteiten te organiseren waarbij we samenkomen om gewoon gezellig te doen (thee, koekjes, bordspellen, darten, etc.) maar ook om ‘’sharing circles’’ te creëren waar mensen kunnen praten over wat ze dwarszit. Dit is vooral belangrijk omdat mensen op campus vaak zo druk zijn met van alles en nog wat, dat hun eigen mentale gezondheid eraan gaat lijden. Dit gebeurt met vrij veel mensen, ik heb ook alle bovengenoemde dingen minstens één keer meegemaakt. Daarom is het belangrijk om een plaats te creëren waar je dit soort dingen kan verhelpen.

The Dance Show, ik heb me opgegeven voor Latino Dance (Latijns-Amerikaans), African Dance en voor Contemporary Dance (moderne dans). Ik heb vandaag de eerste keer oefenen gehad, met de African Dance. Ik moet zeggen dat ik als lange, blonde, stijve, Nederlander nogal niet binnen het plaatje van flexibele dansers paste, maar het was wel heel leuk! Ik kan absoluut niet goed dansen maar het is wel tof :)

Host Family, volgend weekend ga ik daar weer heen. Ik heb er echt veel zin in!

Red Cross Youth, een groep van het Rode Kruis waarbij we het nu hebben over een sociale plek in Dale creëren zodat het grootste issue in Noorwegen, wat eenzaamheid is, in ieder geval lokaal verholpen kan worden. Ook komt Robert Mood (de president van het Noorse Rode Kruis) binnenkort op bezoek en ik mag hem samen met 3 andere geselecteerde leerlingen een rondleiding geven. Ik vind het nog steeds bijzonder dat je met mensen die op zo’n hoog organisationeel niveau in contact komt, ik vind het erg leuk!

Student Shop, eens in de zoveel tijd zit ik in de kantina dingen te verkopen.

Endurance Club RCN, ik ga een HALVE MARATHON lopen! Geen idee hoe ik dat ga volhouden, maar ik ga het doen om mezelf fysiek wat meer uit te dagen. 19 April is de marathon, in 10 weken dus, en ik kan nu ongeveer 2,5 km lopen zonder te stoppen. De trainingen gaan nog wat moeizaam, maar ik merk wel verschil. Ik kon eerst 200 meter niet eens normaal volhouden (ja ik deed echt geen conditietraining, en zeker na de winterbreak zonder hikes was er niks meer over) en nu gaat het steeds beter. Al luisterend naar Nielson overwin ik die wegen van en naar Flekke wel ;).

Gammaldans, dit lijkt een van de meest duffe extra activiteiten, maar het is eigenlijk superleuk! Een beetje klunzig doen samen met andere leerlingen, en ondertussen op een zeer Nederlandse en Duitse proberen een Noors gesprek te voeren (ja, det ar veldig schön, eh, muziek er veldig bra). Ze verstaan het inmiddels, en daar gaat het om.

Er is altijd wel iets te doen op RCN, ik heb geen dag dat ik rustig aan doe. Nu zou dit natuurlijk heel averechts kunnen werken op mijn schoolprestaties, maar ik merk juist dat het beter wordt. Al deze activiteiten dwingen me namelijk om heel nauw mijn academische dingen te plannen, als ik nog een beetje sociale tijd en zelf tijd wil overhouden. Inmiddels heb ik trouwens ook een nieuw vak, genaamd Theory of Knowledge, wat gaat over ‘’hoe weet je wat je weet’’ en ‘’wat is waarheid’’. Het is heel zweverig en het is eigenlijk gewoon filosofie light, alhoewel de leraar dat niet wil toegeven. Door ToK heb ik geen vrije blokken meer, dus dat is wel een beetje jammer.

De schooldingen worden inmiddels ook wel steeds meer, er worden steeds meer becijferde opdrachten gegeven en ik probeer me wanhopig door dat oerwoud heen te worstelen, en meestal lukt me dat ook alhoewel de nodige stress en discipline wel nodig is. De lessen worden wel steeds interessanter, nu praten we bijvoorbeeld met literatuur over feminisme (er is zoveel discussie altijd!) en met filosofie discussiëren we of we wel of geen vrijheid hebben (ik vind van wel, maar er ligt ook een deel vast, een soort combi).

Even een rewind naar de winter break. Die begon op 5 December, je zou dus kunnen zeggen dat ik als een soort ‘’cadeautje’’ kwam voor thuis ;) (en zij als een kado voor mij). Het voelde goed om weer thuis te zijn, maar toch ook wel gek omdat het niet meer als thuis aanvoelde als voordat ik wegging naar Noorwegen, omdat ik tijdens deze vakantie wist dat ik weer terug naar RCN ging. ‘’Thuis’’ was ook best veranderd. Toen ik thuiskwam, was dat goed te merken. Daarom ben ik wel blij dat ik thuisgekomen ben voor een maand, anders had ik dat niet kunnen meemaken.

Ik heb tijdens de vakantie vooral veel gewerkt, bij mijn ouders maar ook in Oostenrijk als skilerares. Dat laatste was superleuk, ik had mijn eigen groep gekregen en de eerste keer als gediplomeerde skileraar lesgeven was veel beter dan daarvoor, omdat ik nu wist wat te doen en daardoor ook meer verantwoordelijkheid kon nemen. De wintersport was sowieso een hele fijne vakantie, omdat dit echt ‘’quality time’’ is met mijn ouders en broertje en zusje. Het was super relaxed en heel gezellig :) Begin Januari zijn we nog met z’n allen naar Texel geweest, wat ook heel leuk was. Dat heb ik ook echt wel gemist.

Angel, een goede vriendin uit Hong-Kong, is ook langs geweest voor een week. Zij kon vanwege de protesten niet naar huis en daarom logeerde ze bij ons. We zijn een dagje naar Stad en Esch geweest en we zijn ook naar het gala geweest, wat erg gezellig was! Het was erg goed om alle vriendinnen weer te zien, die had ik namelijk wel gemist.

Het afscheid nemen kwam er helaas al heel snel aan… Een laatste lunch met Marit, een laatste wandeling met opa & oma Strik, een bezoekje aan opa & oma Schoenmaker, een laatste ontbijtje met Max en Babbeltje, en tot slot een laatste knuffel met pap en mam… Het afscheid nemen viel me nog steeds best zwaar, alhoewel het wel anders was als in Augustus omdat ik wist waar ik heenging.

En toen kwam de vlucht… Die ik in Business Class mocht vliegen! Ik had namelijk te veel bagage ingepakt en omdat extra baggage net zo duur was als Business Class (waar ook extra bagage bij zat) was die keus snel gemaakt. Ik mocht alle wachtrijen skippen, ik had toegang tot een lounge met warme broodjes, smoothies en cola (waar je normaal een fortuin voor neerlegt). Ook mocht ik voorin het vliegtuig zitten met 89 cm beenruimte en kreeg ik sushi rijst met warme broodjes en fancy thee als lunch, afgemaakt met een heerlijke pudding. De mensen wisten zelfs mijn achternaam! ‘’Mevrouw Schoenmaker, had u een salade gewild?’’. Ik voelde me even een prinses ofzo, ik hoefde maar te wenken en de stewardessen gingen al eten en drinken halen. Het weerzien van alle studenten was heel fijn. Ik vond het wel even gek om Engels te moeten praten maar ik had de mensen van campus wel gemist tijdens de winter break. Het nadeel van UWC is dat ik nu nergens meer heen kan zonder mensen te missen ;).

Om te eindigen met een quote:

‘’I can read very little and am as dumb as a stockfish.’’

- James Joyce, in een brief naar Stanislaus Joyce in 1905.

Joyce is een schrijver die we moesten lezen en onderzoeken met Engels literatuur, en toen ik deze quote vond moest ik best hard lachen. Joyce is namelijk een erg goede schrijver, maar het was goed te weten dat ook de beste schrijvers in de wereld wel eens dit soort dingen denken.

Ha det bra!

Dorien

Nog meer foto's en filmpjes: